Dysleksja rozwojowa u dzieci. Wkład Stanleya Torreya Ortona

Dysleksja rozwojowa jest jedną z najczęstszych specyficznych trudności w uczeniu się, dotykającą około 5-10% dzieci na całym świecie. Charakteryzuje się trudnościami w nauce czytania, pisania oraz literowaniu, mimo normalnego poziomu inteligencji oraz adekwatnych warunków edukacyjnych. Wkład w zrozumienie tego zaburzenia wniósł Stanley Torrey Orton, amerykański neurolog, który jest uważany za jednego z pionierów w dziedzinie badań nad dysleksją.

Co to jest dysleksja rozwojowa?

Dysleksja rozwojowa jest specyficznym zaburzeniem, które utrudnia przyswajanie umiejętności czytania i pisania. Objawy dysleksji mogą obejmować trudności z rozpoznawaniem liter, dekodowaniem słów, czytaniem ze zrozumieniem oraz poprawnym pisaniem. Dzieci z dysleksją często mają problemy z automatyzacją umiejętności czytania, co oznacza, że muszą poświęcać więcej uwagi i wysiłku na proces czytania niż ich rówieśnicy.

Wkład Stanleya Torreya Ortona

Stanley Torrey Orton (1879-1948) był amerykańskim neurologiem i psychiatrą, który znacznie przyczynił się do zrozumienia i diagnozowania dysleksji. Jego badania koncentrowały się na związku między mózgiem a trudnościami w nauce. W latach 20. XX wieku Orton rozpoczął systematyczne badania nad dziećmi z trudnościami w czytaniu. Jego prace miały kluczowe znaczenie dla uznania dysleksji jako specyficznego zaburzenia, a nie wyniku lenistwa czy braku inteligencji.

Hipoteza Ortona

Jednym z najważniejszych wkładów Ortona była jego hipoteza dotycząca lateralizacji mózgowej. Orton sugerował, że dysleksja może być związana z nieprawidłowościami w rozwoju półkul mózgowych, zwłaszcza w zakresie dominacji jednej z nich. Według jego teorii, dzieci z dysleksją mogą mieć trudności z ustaleniem dominacji jednej półkuli nad drugą, co prowadzi do problemów z przetwarzaniem języka.

Znaczenie badań Ortona

Prace Ortona miały ogromny wpływ na rozwój diagnostyki i terapii dysleksji. Dzięki jego badaniom, dysleksja została uznana za rzeczywiste zaburzenie neurologiczne, co z kolei przyczyniło się do rozwoju wielu programów edukacyjnych i terapeutycznych. Metody nauczania oparte na jego badaniach są stosowane na całym świecie, pomagając tysiącom dzieci pokonać trudności związane z dysleksją.

Podsumowanie

Dysleksja rozwojowa jest poważnym wyzwaniem dla wielu dzieci, wpływając na ich zdolność do nauki i osiągania sukcesów akademickich. Wkład Stanleya Torreya Ortona był kluczowy dla zrozumienia i diagnozowania tego zaburzenia. Jego badania nad lateralizacją mózgową oraz rozwój metody Ortona-Gillingham przyczyniły się do stworzenia skutecznych strategii edukacyjnych, które pomagają dzieciom z dysleksją przezwyciężać ich trudności. Dzięki pracy Ortona, świat pedagogiki specjalnej zyskał narzędzia i wiedzę, które umożliwiają lepsze wsparcie dla dzieci z dysleksją.