Jak rozpoznać, że moje dziecko ma zaburzenia integracji sensorycznej?

Zaburzenia integracji sensorycznej (SI) to stan, w którym mózg ma trudności z odbieraniem, przetwarzaniem i reagowaniem na informacje zmysłowe. Może to wpływać na codzienne funkcjonowanie dziecka, jego zachowanie i rozwój. Wczesne rozpoznanie tych zaburzeń jest kluczowe, aby zapewnić odpowiednie wsparcie i terapię. Oto objawy, na które warto zwrócić uwagę, jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko może mieć zaburzenia integracji sensorycznej.

Objawy zaburzeń integracji sensorycznej

1. Nadwrażliwość sensoryczna
   Dzieci z nadwrażliwością sensoryczną mogą być nadmiernie reaktywne na bodźce zmysłowe. Objawy mogą obejmować:

• Wzrok: Unikanie jasnego światła lub określonych wzorów.
• Słuch: Zbytnia reakcja na głośne dźwięki lub hałas, który innym wydaje się normalny.
• Dotyk: Unikanie kontaktu fizycznego, niechęć do noszenia określonych tkanin lub ubrań.
• Węch: Silne reakcje na zapachy, które dla innych są niezauważalne.
• Smak: Wybiórcze jedzenie, niechęć do próbowania nowych potraw.

2. Podwrażliwość sensoryczna
   Niektóre dzieci mogą być podwrażliwe na bodźce zmysłowe, co skutkuje poszukiwaniem dodatkowej stymulacji. Objawy obejmują:

• Wzrok: Poszukiwanie silnych bodźców wizualnych, takich jak migające światła.
• Słuch: Poszukiwanie głośnych dźwięków, brak reakcji na głośne hałasy.
• Dotyk: Potrzeba silnego ucisku, ciągłe dotykanie przedmiotów.
• Węch: Częste wąchanie przedmiotów lub osób.
• Smak: Próbowanie niejadalnych przedmiotów.

3. Problemy z koordynacją ruchową
   Zaburzenia integracji sensorycznej mogą wpływać na zdolności motoryczne dziecka. Mogą obejmować:

• Trudności z koordynacją ruchów, np. podczas biegania, skakania, wspinania się.
• Trudności z wykonywaniem precyzyjnych ruchów, takich jak rysowanie, wycinanie, pisanie.
• Problemy z równowagą, częste upadki lub potykanie się.

4. Problemy z planowaniem ruchu (dyspraksja)
   Dzieci z dysprasją mają trudności z planowaniem i wykonywaniem sekwencji ruchów. Objawy obejmują:

• Trudności z nauką nowych umiejętności ruchowych, takich jak jazda na rowerze.
• Problemy z organizacją zadań ruchowych, np. ubieraniem się, układaniem klocków.
• Potrzeba większej liczby powtórzeń, aby opanować nowe ruchy.

5. Trudności z regulacją emocji i zachowania
   Zaburzenia SI mogą wpływać na zachowanie i regulację emocji dziecka. Objawy mogą obejmować:

• Częste wybuchy złości lub płaczu bez wyraźnego powodu.
• Nadmierne reakcje na drobne zmiany w otoczeniu lub rutynie.
• Problemy z adaptacją do nowych sytuacji, unikanie nowych doświadczeń.

Jak postępować, jeśli podejrzewasz zaburzenia integracji sensorycznej?

1. Obserwacja i dokumentacja
   Uważnie obserwuj swoje dziecko i zapisuj wszystkie nietypowe zachowania oraz sytuacje, w których występują. Prowadzenie dziennika może pomóc w identyfikacji wzorców i ułatwić diagnozę.

2. Konsultacja ze specjalistą
   Skonsultuj się z pediatrą, psychologiem lub terapeutą zajęciowym specjalizującym się w integracji sensorycznej. Specjalista może przeprowadzić odpowiednie testy i oceny, aby postawić diagnozę.

3. Terapia integracji sensorycznej
   Jeśli diagnoza zostanie potwierdzona, specjalista może zalecić terapię integracji sensorycznej. Terapia ta polega na dostarczaniu dziecku kontrolowanych bodźców sensorycznych w celu poprawy zdolności przetwarzania tych bodźców przez mózg.

4. Wsparcie w domu i szkole
   Współpracuj z nauczycielami i innymi opiekunami, aby zapewnić dziecku spójne wsparcie zarówno w domu, jak i w szkole. Może to obejmować dostosowanie środowiska, aby było bardziej przyjazne dla dziecka, oraz wprowadzenie specjalnych strategii edukacyjnych.

Podsumowanie

Zaburzenia integracji sensorycznej mogą znacznie wpływać na codzienne funkcjonowanie dziecka, ale wczesne rozpoznanie i odpowiednia interwencja mogą pomóc w radzeniu sobie z tymi trudnościami. Obserwacja, konsultacja ze specjalistami i odpowiednia terapia są kluczowe dla zapewnienia dziecku najlepszych warunków do rozwoju i nauki. Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko ma zaburzenia SI, nie wahaj się szukać pomocy – to pierwszy krok do lepszego zrozumienia i wsparcia Twojego dziecka.